Weblog
Orde en chaos
Door: Gert Staal,
09 mei 2017
-
Welcome to my world. U en ik staan aan het begin van wat ik hoop dat een gestage stroom van blogs over innovatiebeleid mag worden, er van uitgaand dat de writer’s block aan mij voorbij zal gaan.
Wat wordt het doel van deze serie blogs? Het doel wordt in de eerste plaats om denkbeelden en thema's uit te schrijven die er toe doen, en daarmee discussies lost te maken en te voeren met u over innovatiebeleid. Laat mij de aanleiding en de voorzet geven in blogs, zodat ook u in uw reacties iets wil vertellen over uw ervaringen, uw successen en mislukkingen, ook praten over die van anderen of ook die van mijzelf, op dit gebied. U de gelegenheid geven die ervaringen met anderen te delen. Vooral te delen zodat het voor ons allemaal makkelijker wordt om nieuwe dingen te doen.
Want daar doen we het toch voor? Het maken van nieuwe producten of diensten is nog steeds het mooiste dat een mens kan doen in zijn of haar carrière. Veel mensen ervaren ook een fikse carrièreboost als ze nieuw initiatief nemen. En veel van u doen het gewoon doorlopend, en van dag tot dag, zonder zich er altijd even goed van bewust te zijn. Waarom ervaren velen innoveren dan toch als moeilijk? Waarom is het zo lastig? Iedere keer als ik op Nyenrode of ergens anders met een groep werk, zit er standaard tenminste de helft van de aanwezigen in de zaal met een stevig dilemma. Namelijk: hoe paar ik de ambitie van de organisatie om te innoveren aan de realiteit van alledag, die realiteit die maar al te vaak weerbarstig is, de aandacht afleidt, de nieuwe ontwikkeling blokkeert? Ik heb zelfs meegemaakt dat een projectleider van een grote Nederlandse bank tijdens een sessie in huilen uitbarstte toen ze gebeld werd door haar baas dat één van haar belangrijkste projecten werd gestopt (dat was tijdens onze sessie). De discussie die daar op volgde in de groep was veelzeggend en voor haar ook veelbetekenend.
Tijdens het schrijven van het PDMA Innovation Management Maturity Model samen met mijn mede-auteur David Williams, is er één belangrijke grondoorzaak (root cause zoals de amerikanen zeggen) voor een gebrek aan gewenste voortgang bij innovatie. Die is, simpel gesteld, dat bij alles wat je doet twee krachten aan het werk zijn: de één probeert orde te scheppen, de ander chaos. Laten we zeggen dat de orde-scheppende kracht uit is op incrementele (stapsgewijze, geordende) vooruitgang en verbetering. Een nieuw type auto, een andere fietsbel, een betere menukaart. En de ander, logischerwijze, radicale vooruitgang wil bewerkstelligen, chaos dus, een nieuw concept hotelketen, een mobiele satelliettelefoon werkend op zonne-energie, een houten motorfiets lopend op algenolie. Deze twee innovatie-hoofdtypes werken met compleet tegengestelde methoden, tools, processen en technieken. Om in het spel te blijven, en nu komt het: u moet deze twee extremen op één en het zelfde moment gebruiken, met elkaar verenigen. En op dat grensvlak ontstaat de vreugde, de pijn, de ontzetting, verbazing, en vaak frustratie.
Als een soort spreekstalmeester hoop ik u langs een aantal onderwerpen te leiden zoals deze, maar vooral hoop ik op levendige discussies die er toe doen. Doet u mee?