Weblog
Schaaf niet aan de Wajong-uitkering
Door: Marianne Sturman,
30 juli 2013
-
Regelmatig ligt de Wajong-uitkering onder vuur. Bezuinigingen, en het dus minder aantrekkelijk maken van deze uitkering, zouden nodig zijn om gezonde jongeren aan een reguliere baan te helpen in plaats van deze uitkering te genieten. Ik kan mij er enorm over opwinden dat hierdoor juist de mensen die het minste kans maken op een baan, de personen voor wie de Wajong eigenlijk is bedoeld, opnieuw getroffen worden.
Mede ingegeven door de crisis merk ik steeds vaker dat het animo voor een bepaalde baan te gaan afhankelijk is van een uitkering. De redenatie is al gauw: ‘Als ik die job aanneem, word ik gekort op mijn uitkering’. Het misplaatste idee dat het logisch is om recht te hebben op een uitkering, omdat je er door middel van premies zelf voor hebt betaald, krijgt helaas steeds meer steun onder Nederlanders.
Verkeerde rekensom
De zaak wordt extra complex als (kleine) banen worden gecombineerd met een uitkering. Dan is er op papier namelijk sprake van twee werkgevers en wordt er op het loon van de grootste werkgever, vaak het UWV, een heffingskorting toegepast. Het nettoloon van de kleinste baan líjkt daardoor lager dan die van de grootste baan, in dit geval vaak de uitkering. En daarmee líjkt een uitkering financieel interessanter dan de daadwerkelijke baan. Maar ook hier zit het venijn in de staart. Wat de meesten zich niet realiseren, is dat die heffingskorting aan het eind van het jaar verrekend wordt met het totale loon dat over het betreffende jaar is ontvangen. Als blijkt dat te weinig belasting is afgedragen, wordt de rekening alsnog gepresenteerd.
Liever kwijt dan rijk
Desondanks is het lastig werknemers hiervan te doorgronden. En, zoals uit eigen praktijk blijkt, reden voor werknemers de arbeidsovereenkomst te beëindigen. Puur vanuit eigenbelang bekeken niet iets om rouwig over te zijn, want op werknemers met deze mentaliteit zit een werkgever niet te wachten. Een werkgever heeft veel meer ontzag voor iemand die liever werkt dan een uitkering trekt, dat zijn de doorpakkers waar je wat aan hebt. Tegelijkertijd neemt het aantal mensen in de Wajong-uitkering zo niet af.
Kaasschaaf
En daarmee zijn we terug in Den Haag. De overheid zou haar pijlen juist moeten richten op gezonde mensen die prima kunnen werken en geen uitkering nodig hebben. Dat is het eerlijkst én daar is het meeste te halen. Door er bijvoorbeeld voor te zorgen dat de prikkel om een uitkering aan te vullen met betaald werk zo groot is dat mensen liever werken dan een uitkering genieten. Door ingewikkelde constructies als de heffingskorting af te schaffen of er op z’n minst voor te zorgen dat die alleen wordt toegepast op betaald werk. En door een baan met een lager loon interessanter te maken door een lager belastingtarief toe te passen, zodat het netto niet scheelt.
Weliswaar een ingrijpende verandering in ons uitkeringsstelsel, maar een stuk socialer dat het domweg met de kaasschaaf korten op de uitkeringen van de mensen die het ook écht nodig hebben.
