Marianne Sturman

Marianne Sturman is eigenaar van Moneypenny en Cloudworkers, uitzendorganisaties gebaseerd op Het Nieuwe Werken. Cloudworkers werkt met studenten met nauwelijks tot geen relevante werkervaring en Moneypenny uitsluitend met ervaren professionals.

marianne.sturman@moneypenny.nl

Ik heb een kantoor, dus ik besta. Zo was het motto ‘vroeger’, zo rond 2000. Iemand die een eigen bedrijf begon, schreef zich in bij de KvK om zich vervolgens te spoeden naar de makelaar voor kantoorruimte. Pas daarna kwam het aantrekken van personeel eens om de hoek kijken. Hoe anders is dat tegenwoordig.
 

Een ondernemer is ook maar een mens en dus zijn ook bij hem frustraties niet vreemd. Een veelvoorkomende is het moment waarop ondersteunende werkzaamheden niet naadloos verlopen. Zo is er de ondernemer die regelmatig zijn grote klantenbestand digitale nieuwsbrieven stuurt. Keer op keer een bevalling, zo blijkt.

Opgeleukte kantoren met hippe loungehoeken, trendy koffiecorners en brainstormpits. Maar al te vaak het resultaat van een ingrijpende verbouwing nadat besloten is Het Nieuwe Werken in te voeren. Met als resultaat dat deze plekken een feestje zijn om er te werken terwijl er tegelijkertijd veelal minder vierkante meters mee zijn gemoeid. Die winst is mooi behaald, hoor ik u denken. Maar is dit wel de échte winst die met HNW verkregen kan worden?

Werkstress. Decennia terug vooral voorbehouden aan mensen met te drukke fulltime banen, tegenwoordig steekt het ook de kop op bij parttimers. Veelal door alle ballen die we in de lucht houden om werk en prive in balans te houden. Het Nieuwe Werken is medeveroorzaker, zo geloven sceptici, dat stimuleert ons namelijk 24/7 bezig te zijn met werk. Echter, niet Het Nieuwe Werken, maar daarmee gepaard gaande technologische ontwikkelingen kunnen voor stress zorgen.

Interpolis en Microsoft waren vroeger de frontrunners op het gebied van Het Nieuwe Werken (HNW) en nemen nog steeds een koppositie in. Inmiddels op de voet gevolgd door vele ander die ook de nodige meters hebben gemaakt. Dat er ook nog veel bedrijven blijven hangen, heeft te maken met het niet durven loslaten. En laat radicaal afscheid nemen van het 9-5 kantoormodel nu net key zijn voor nieuw (samen)werk gedrag.

Ons hightech computersysteem? Dat is toch echt te ingewikkeld voor nieuwe werknemers op leeftijd. En die state of the art telefooncentrale? Daar snappen wij (lees: jonge, bijdehante types) zelfs niets van, laat staan ouderen. Stuk voor stuk inhoudelijke redenen om oudere sollicitanten af te wijzen. Dat niet de aard van de werkzaamheden en hoe deze uit te voeren, maar juist het imago ten grondslag ligt aan het niet aannemen van ouderen lijkt echter een stuk aannemelijker.

Dat we met z’n allen vergaderen dat het een lieve lust is, zal menigeen niet nieuw in de oren klinken. Iedereen met een kantoorbaan komt er simpelweg niet onderuit. Vergaderingen zijn zelfs zo ingeburgerd dat het als vloeken in de kerk is als je de noodzaak ervan ter discussie stelt, zo bleek onlangs maar weer eens.

Steeds vaker horen we over robots die fysiek werk grotendeels overnemen en dat veel administratieve banen door digitalisering en ICT zullen verdwijnen. Als er echter een ding als een paal boven water staat is het dat deze ontwikkelingen thuiswerk en mobiel werken juist in de hand werken. En zelfs een stimulans zijn voor het ondernemerschap.

Midden in de drukte voor kerst en ook nog eens – hoe symbolisch – op vrijdag de 13e stond een arbeidsinspecteur van de Directie Arbeidsfraude van het Ministerie van SZW op de stoep. Hoewel ik ervan overtuigd ben dat ik mijn zaakjes goed voor elkaar heb, schrik je als ondernemer toch en vraag je je toch enigszins gespannen af wat de reden van dit onaangekondigde bezoek kan zijn. Het bleek om een vinkje te gaan.

Met een verdere daling van de koopkracht met gemiddeld 0,5 procent en een forse stijging van de werkeloosheid liegen de meest recente cijfers er niet om. Met het met dergelijke cijfers gepaard gaande consumentenwantrouwen besteden we al jaren minder. Dit klinkt op het eerste zicht logisch, maar komt dit wel overeen met de echte realiteit? de eigenlijke situatie te schetsen?

Regelmatig ligt de Wajong-uitkering onder vuur. Bezuinigingen, en het dus minder aantrekkelijk maken van deze uitkering, zouden nodig zijn om gezonde jongeren aan een reguliere baan te helpen in plaats van deze uitkering te genieten. Ik kan mij er enorm over opwinden dat hierdoor juist de mensen die het minste kans maken op een baan, de personen voor wie de Wajong eigenlijk is bedoeld, opnieuw getroffen worden.

Tegenwoordig hoor je te zeggen dat Het Nieuwe Werken niet om thuiswerken gaat. Waar het bij HNW omgaat, is vertrouwen, verbinden, loslaten, de mensen \'in hun kracht zetten\', aldus self appointed experts. Bent u al afgehaakt? En toch - ik moet u waarschuwen - komt vroeg of laat bij de invoering van HWN het thuiswerkspook om de hoek kijken.

MKB’ers, corporates en overheid denken nog veel in termen van ‘hullie’ en ‘zullie’. Terwijl ze vaak meer overeenkomsten (kunnen) hebben dan ze denken. Het Nieuwe Werken bijvoorbeeld. Voor MKB’ers de zoveelste modegril waar corporates en overheid druk mee zijn. Echter, deze ‘slimmere’ (lees: goedkopere en effectievere) manier van werken is wel degelijk ook interessant voor het MKB.

Onlangs werd ik door een bank benaderd of ik als MKB-ondernemer tijdens een relatiebijeenkomst mijn visie wilde geven op het thema ondernemen in crisistijd. Ik heb toegezegd, maar moest mij wel even in het onderwerp verdiepen. Als MKB-ondernemer ben ik niet zozeer bezig met de crisis an sich, wel merk ik dat het zakendoen de afgelopen jaren is veranderd. \'Vroeger\', voor 2008, was het makkelijker om opdrachten binnen te halen, waren salescycli korter en was de druk op prijzen kleiner.